Een muur van canes 

Voorafgaand aan dit verhaal wat informatie. De basis van dit verhaal is geschreven door kim, mijn sub. Hier en daar is het door mij aangepast en verbeterd, maar ik heb er niets bij verzonnen. Mijn lieve sub kim is getrouwd en met haar man op vakantie op een camping waar de aanleiding van dit verhaal ontstaan is. Wat ze aan de muur zag is echt en de rest is verzonnen. Wat je verder nog moet weten is dat kim een trauma heeft overgehouden aan een nare ervaring met de cane in het verleden. Door voorzichtige training proberen we daar nu een einde aan te maken.

Canes aan de muur

Op de dag van aankomst besluiten we uit eten te gaan op de camping. Er is daar een restaurant en we zijn er al bijtijds omdat we nu eenmaal gewend zijn vroeg te eten. Het is een leuk klein restaurtantje met gezellige tafelels, maar als we daar binnenkomen kan ik mijn ogen niet geloven. Aan de tegenover liggende muur is een lat bevestigd over de hele breedte en onder die lat zijn allemaal canes bevestigd. In alle soorten en maten.
Mijn eerste gedachte? “ Nou ben ik op vakantie en nou achtervolgd het me verdorie nog.” Maar mijn tweede gedacht is aan Sir en wat hij zou lachen als ik hem hierover vertel. En ik kan het niet echt helpen maar ik raak er ook wat opgewonden van.

We bestellen en het duurt niet lang voor het eten komt. Ik mag van Sir wel eten wat ik wil nu het vakantie is, maar moet toch elke dag wegen van hem, dus wil wel oppassen. Ik heb een speciaal vispannetje met daar in: pangafilet, zalm en garnalen; daarbij dan nog brood en salade geserveerd.
Het smaakt echt heerlijk. Maar terwijl ik eet kan ik mijn ogen niet van de muur af houden. Het gevoel dat ik erbij heb blijft een mengeling van de opwinding van een sessie en de lach van Sir als hij hier van hoort. Ik voel me dan nog wat ongemakkelijk als halfweg het diner de kok langs komt om te vragen of het smaakt

Misschien verbeeld ik het me maar hij kijkt me erg doordringend en op een bijzondere manier aan. Ik kan het niet goed uitleggen maar voel me weer ongemakkelijk en sla mijn ogen neer als ik hem, blozend, zeg dat ik het lekker vind.
“Het smaakt erg goed en ook heel bijzonder ....... mijnheer.”
Hij blijft me doordringend aankijken en ik zie een hele milde glimlach in het overigens wat strenge gezicht.
“Zou je het recept willen hebben?” vraagt hij.
Ik weet zeker dat ik hevig bloos nu en kan alleen maar heftig ja knikken. Zou wel willen praten maar mijn keel is zo droog als schuurpapier.
“Kom morgenmiddag maar eens langs in de keuken, dan krijg je het recept en zullen we het ook een keer samen maken.”
“Dat lijkt me erg leuk ........ mijnheer.”  

Het voelt alsof ik een hoofd heb als een biet en er druppelt zweet op mijn voorhoofd. Bovendien begint mijn been zenuwachtig te trillen.
“Zorg dan dat je er bent. En op tijd.”
Het klinkt meer als een bevel dan als een uitnoding en ik had bijna nog: ‘Ja Sir’ geantwoord. Gelukkig gaat hij verder als ik zwijgend nog een keer knik. Ik volg eigenlijk niet veel van het gesprek tijdens de maaltijd. Mijn ogen dwalen steeds af naar die muur met canes en ik zie in gedachten mijn Sir met de cane op de billen slaan en de doordringende ogen van die kok die daarbij staat toe te kijken. 

Eigenlijk ben ik blij als de maaltijd voorbij is. Bij de koffie ga ik even verzitten zodat ik me wat kan wegdraaien van die muur. Als ik ga verzitten merk ik ook dat ik door dat alles behoorlijk opgewonden ben geraakt en word ik me er extra van bewust dat ik – ook op de camping – van Sir geen slip mag dragen. Als we naar de bar lopen om af te rekenen komt de kok nog even om de hoek van de keukendeur.
“Dag hoor, tot morgen. En zorg dat je op tijd bent.”
Het is vriendelijk maar de blik blijft erg doordringend.

 Ik zeg hem netjes gedag en we gaan weer terug naar de kampeer plaats. Die avond denk ik steeds weer terug aan die vreemde gebeurtenissen. Al die canes aan de muur, de doordringende blik van die kok en waarom hij wil dat ik langs kom. Hij had dat recept toch ook zo mee kunnen geven. Zelfs in bed komen die gedachtes terug en die nacht droom ik ervan dat Sir mij heeft vastgebonden op een bank en met de cane er van langs geeft en dat die kok er naast staat en roept dat het veel harder moet.
Als ik de andere ochtend wakker word ben ik niet alleen nat bezweet maar ook kletsnat tussen mijn benen. Als ik naar de douche ga om me te wassen kan het dan ook niet uitblijven. Ik moet denken aan Sir en sop met twee vingers in mijn kletsnatte kutje. Ik steek de vingers zo diep mogelijk in mijn mond om ze af te likken.
Ik zet wasknijpers op mijn harde tepels en trek er nog eens extra aan. Er zijn extra golfjes geil die uit mijn kutje stromen als ik dat doe. 

Ik check mijn telefoon en zie dat er een SMS-je is van Sir. Dat hij die nacht heerlijk is klaar gekomen bij een film van Kink. De gedachte aan zijn opgewonden lul die kloppend klaar komt, maakt dat er geen houden meer aan is. Met trillende vingers typ ik de volgende SMS aan Sir:
“Hmmm, wil ook klaarkomen. Uw vieze meisje is er helemaal klaar voor. Knijpers op uw tepels en uw vieze kutje is kletsnat. Ga zo klaarkomen met de gedachtes aan U. Uw vieze, geile sletje, kim.”
Ik wacht nog even tot het afgeleverd is en leg de telefoon weg. Ik trek nog eens aan de knijpers aan de tieten en zet er ook een op het clitje. Dat is al bijna genoeg om klaar te komen. Ik voel dat ik op het hoogtepunt raak en sop nog eens een keer met twee vingers. Als ik ze diep in mijn keel aflik, hoor ik dat ik een SMS krijg.
“Kom hard klaar jij geile viezerik en wees streng voor mijn tepels. Sla maar op mijn vieze kutje, dat heeft ze wel verdiend. Jij bent een lief vies meisje. Denk aan mij als je hard klaar komt. Sir” 

Ik zet een voet op het bankje in de douce zodat mijn benen ver uiteen staan. Ik haal de knijper van mijn clit en sla er op met de vlakke hand. Ik kom vrijwel meteen en erg hard klaar en trk de knijpers van mijn tepels op het hoogtepunt.
Er stroomt flink wat geil uit en ik smeer het over de tieten en mijn buik en billen. Daarna ga ik onder de douche staan en droom nog na van dit geweldige gevoel.
Ik rommel wat in de tent die dag en kan mijn draai niet zo goed vinden en het duurt een eeuwigheid voor het drie uur is. Om half drie zeg ik tegen mijn man dat ik weg ben daar naar toe en dat ik geen idee heb hoe langt het gaat duren omdat hij het ook gaat klaar maken.
Ik loop over de camping naar het restaurant en er staat een stevig briesje dat af en toe onder mijn rok slaat. Dat herinnert me nog eens extra aan het feit dat ik wederom zonder slip rondloop. Ik ben al weer helemaal opgewonden als ik op de deur klop. 

Het restaurant is nog gesloten en ik zie de kok naar de deur komen.
“Zo keurig op tijd en passend gekleed, zoals afgesproken.”
Ik kan me niets herinneren van een kledingvoorschrift en hij moest eens weten dat ik geen slip aan heb.
“Ik hou me graag gehoorzaam aan gemaakte afspraken, mijnheer.”
Ik kan het eigenlijk niet geloven dat ik dit nu zeg.
“Mijn naam is John trouwens, maar ik vind het prima als je me mijnheer noemt, jongedame.”
Ik bloos nu hevig. Alleen Sir noemt me af en toe jongedame; hoe kan deze man weten dat ....
Ik loop achter hem aan en mijn blik wordt weer naar die muur met canes getrokken. Ik krijg een wee gevoel in mijn buik en ik voel me weer rood worden. De kok moet dit gemerkt hebben.
“Mooi hè,” zegt hij, “Heb ik allemaal zelf gebruikt.”
Ik moet nu een hoofd hebben als een tomaat en knik heftig.
“Ja mijnheer, erg apart en mooi en g....”
Ik slik het ‘geil’ maar snel in en zwijg verder.

Als we in de keuken zijn houdt de kok me staande. Hij heeft me stevig vast bij mijn arm.
“Ik weet wel dat jij niet bent gekomen voor dat recept, jongedame.”
Ik kijk hem verbaasd aan. Hij kijkt me weer aan met die doordringende blik en laat dan een brede grijns zien.
“Die tepels die door je jurkje steken zeggen genoeg jongedame. Maar geen angst hoor je krijgt het recept wel mee zodat je het thuis uit kunt leggen.”
Kennelijk kijk ik nog steeds verbaasd, maar hij drukt me een papier in mijn handen met het recept er op. Dan grijpt hij mijn hand en trekt me achter zich aan.
“Genoeg gekookt, jongedame. Ga maar met mij mee om wat anders op te warmen.”

We gaan door een deur en een stenen trap af in een koele, vochtige kelder met gedempt licht en allerlei attributen en materialen.
“Ga daar maar even zitten,” zegt hij wijzend op een stenen blok.
De steen is wat vochtig en steenkoud. De kou trekt direct door de dunne stof van de jurk heen en ik voel de stof ook nat worden. Ik vrees dat het vocht nu al van twee kanten in de stof trekt. De kok vertrekt en komt een paar minuten later weer terug helemaal gekleed in het zwart met een hesje en zwarte laarzen.
“Geen verrassing denk ik; je had toch wel begrepen waar ik die canes voor gebruikt heb?”
Met een rood hoofd bevestig ik dat ik het wel begrepen had.
“Ik zal je laten zien wat ik allemaal met een cane bij vieze stoute meisjes doe en dan mag je het straks ook zelf ervaren.”
Daar schrik ik behoorlijk van. Ik heb mijn angst voor de cane nog echt niet overwonnen. Ik krijg echter geen tijd om na te denken. Hij klapt in zijn handen en roept.
“Anja hier; en snel een beetje.” 

Er komt een meisje door de deur die vlak voor hem blijft staan met gebogen hoofd. Ze is naakt maar draagt wel pols- en enkelboeien en een collar. Ze heeft lang blond sluik haar en kleine stevige borsten. Ik schat haar op een jaar of 25 en ze is niet heel erg knap maar prachtig gevormd.
De kok doet d’r haar achter haar oren en slaat haar hard in het gezicht.
“Heb je er zin in teefje? We hebben vandaag een gast dus ik verwacht dat je extra je best doet.”
Ze knikt dat ze het heeft begrepen en als hij enkele malen op haar tietjes slaat kijkt ze op en onze blikken ontmoeten elkaar. Ze glimlacht vriendelijk naar me en ik voel me op slag verliefd worden op dit meisje.