Wat is BDSM (vervolg)

Sadisme & Masochisme
Ik hoor het u al denken; daar komen dan toch de zwepen en tepelklemmen. Voor een deel heeft u gelijk, maar niet helemaal. De woorden sadist en sadisme zijn afgeleid van de Franse Marquis de Sade. Veel mensen zien hem dan ook als de grondlegger van (BD)SM, maar dat is onzin.
BDSM is zo oud als de mensheid zelf en daar zijn voldoende aanwijzingen voor. Marquis de Sade was wel de eerste (voor zover we nu weten) die daar openlijk over schreef en zijn geschriften bleven ook bewaard. Of hij zelf een groot sadist was staat nog te bezien, hij heeft het fenomeen wel duidelijk beschreven.

De sadist is iemand die er genoegen aan beleeft om een ander te doen of te zien lijden. Dat kan zijn van fysiek of geestelijk lijden. De Dom die pure sadist is, zal zich nauwelijks om het genot van de sub bekommeren; het gaat erom dat hij genoegen beleeft aan dat lijden.
De pure sadist is over het algemeen een persoon met een laag EQ die zich nauwelijks inleeft in de situatie van de ander.
Het merendeel van de Dominanten zijn geen pure sadisten, maar vrijwel allemaal hebben ze sadistische trekjes.

De masochist is iemand die er genoegen in schept om te lijden. Vroeger werd altijd het voorbeeld gegeven van de monnik die zichzelf geselt, maar ook onder de subs vind je echte masochisten. Masochisten beschouwen pijn dan ook niet als iets negatiefs maar meer als een postieve prikkel.
Slaan is een intensieve vorm van aaien in de ogen van de masochist. Op die manier kun je aan wat wij als 'pijn' zien, genoegen beleven.
Wat voor de pure sadist geldt, geldt ook voor de pure masochist: ze bekommeren zich niet over de vraag of de dominant wel geniet, als zij maar voldoende pijnprikkels krijgen.
Het merendel van de subs zijn geen pure masochisten, maar vrijwel allemaal hebben ze masochistische trekjes.

De BDSM deelgebieden

Nadat we naar de afkortingen gekeken hebben kunnen we ook kijken naar de diverse deelgebieden van de BDSM. Dat is een lastige want er lijken steeds nieuwe deelgebieden bij te komen. Ik houd me echter bij een moderne maar wat conservatieve indeling.
Er zijn zaken op sex-gebied die wel dicht tegen de BDSM aanliggen, maar toch pas BDSM worden op het moment dat er van machtsoverdracht sprake is. Anders noemen we het een kink of een fetish.

Ter verduidelijking even een voorbeeld. Er zijn mensen die graag (of alleen maar) sex willen hebben gehuld in bont, als imitatie van een dier. Dat gebeurt verder in een relatie tussen gelijkwaardige partners en ik zou dat een fetish (bont fetish) noemenen geen BDSM. Hetzelfde geldt voor een leer-fetish dat kan BDSM zijn maar hoeft het niet persé te zijn.
Een Dom die zijn sub 'verkleed' of optuigt als een hondje (puppy-play) of als een paardje (pony-play), doet dat ook als een vorm van onderwerping en belediging. Een dier is immers 'minder'-waardig aan de mens. Dan is er dus een machtsverschil en dus is het BDSM. Ik geef toe de grenzen zijn niet altijd even duidelijk.

Bondage en discipline
Dat zijn ook de eerste twee deelgebieden en die hebben we hierboven al uitgebreid besproken.

Vernedering
De onderdanigheid komt natuurlijk het allersterkste naar boven in vernedering. Dat kan op allerlei manieren. Allereerst is er de verbale vernedering. Dat is wat anders en meer dan hard roepen en grof taalgebruik. Sommige kicken er op om hun sub uit te maken voor: hoer al dan niet in combinatie met enge ziektes, het heeft niets met mijn BDSM beleving te maken.

Ik kies dan ook niet voor schreeuwen maar eerder voor fluisteren. Ik noem haar geen hoer of slet als ze geil is, maar een vies klein meisje, of een jongedame. Daarbij speelt de leeftijd geen rol. Als ze gehoorzaam is, is ze dan ook een heel lief meisje, ook als ze zestig is. Iedereen moet zelf maar invullen wat hij/zij spannend vindt.

Dan is er de mentale vernedering. De Dom geeft aan dat alle lichaamsonderdelen van de sub van hem zijn; "Ik zal eens even gaan spelen met MIJN tieten." Maar ook het samen met anderen praten over je sub - in haar bijzijn - maar alsof ze er niet bij is. Alles waaruit het machtsverschil blijkt valt daaronder.

En er is de fysieke vernedering: blaffen als een hondje, op de knieën zitten, kwijlen op jezelf, als asbak gebruikt worden, als meubelstuk of als toilet. Plas- en poepsex horen niet bij BDSM, behalve wanneer dat gebeurt als een vorm van vernedering. (Nogmaals; in mijn definitie)

Pijn
Velen zien pijn in BDSM als een positieve prikkel. Wil dat zeggen dat het geen pijn doet? Zeker wel maar het is iets wat een sub graag wil nemen voor haar Dominant als teken van de toewijding, verering van Hem/Haar.

Pijn kan op allerlei manieren worden uitgeoefend, met zwepen of een cane, tepelklemmen, kaarsvet, naalden, mes, brandmerken; niet al deze methodes vallen binnen mijn beleving van BDSM. Bloed is een absolute limiet en ook alles wat bijvende littekens achter laat.
Zeker wanneer Dominant en sub elkaar minder goed kennen wordt er gespeeld met een zogenaamd safeword of stopwoord, waarmee de actie beëindigd kan worden als limieten dreigen te worden overschreden.

Er zijn drie redenen waarom pijn kan worden toegevoegd: als lust, correctie of straf. Lust wanneer een van beide of beide partners het leuk vindt om te doen of te ontvangen en er soms zelfs geil van wordt.
Als correctie in een leerproces, zoals de corrigerende tik.
En als straf wanneer regels zijn overtreden en sancties moeten worden uitgedeeld. Er zijn vele subjes die express de regels overtreden om straf te krijgen.

Denk erom een sub die haar been breekt heeft op dezelfde manier last van negatieve pijnprikkels als gewone stervelingen.