Dit verhaal is een fantasie van candy. Zij heeft de gebeurtenissen bedacht en opgeschreven en ik heb er een verhaal van gemaakt en hier en daar wat extra’s toegevoegd. Het is dus haar fantasie en ze heeft mij als ghostwriter gebruikt. Tot mijn groot plezier.

Vlucht schatje, vlucht

Het is vrijdagavond; het einde van een lange slopende week. Afgemat en blij dat ik eindelijk toe ben aan wat een rustig week-end lijkt te worden. Hoe anders zou het lopen. Amper thuis van werk en een paar boodschappen en een vluchtig maaltje in elkaar geflanst. De laatste happen net door mijn keel terwijl op tv de laatste ronde van blokken ingaat.

In mijn tas hoor ik mijn mobiel piepen; o jee, een SMS van hem. Ik herken het geluid meteen als de SMS van mijn meester. Opgewonden graai ik tussen de rommel in mijn tas. Totaal onverwacht; nooit gedacht dat hij vandaag tijd voor me zou maken. Ik ben blij met alle aandacht die ik van hem krijg. Ik kijk en lees, en lees nog een keer. Hier word ik geen wijs uit; wat bedoelt hij hier nu weer mee.

                        Sub,

                       Stipt om 19:00 uur klaar staan op de stoep voor je huis. 
                       Zeg niets doe niets. Kledingvoorschrift: normale dagelijkse
                       kleding, geen lingerie.

Wat heeft dit te betekenen? Oh en het is al 10 voor zeven. Ik ren naar boven terwijl ik over de gang stuif doe ik mijn slipje al naar beneden; bijna lazer ik languit in de badkamer. De knopen van mijn blouse los en die bh uit. Ik heb helemaal geen tijd om wat anders aan te trekken. Snel een kam door mijn haar, zijn favoriete parfum op en de trap af, onderweg mijn blouse dichtknopend. In de gang schiet ik een paar willekeurige schoenen aan, grijp mijn sleutels en mijn tas en trek de deur achter me dicht. Ik check mijn horloge: drie minuten voor zeven.

Ik haal diep adem en loop rustig naar de stoeprand; nog een paar minuten om uit te hijgen zodat ik kalm ben als hij komt. Shit, had nog naar het toilet gemoeten en eigenlijk een jas aan. Het is droog, maar bepaald fris. Ik voel de koude wind onder mijn rokje slaan en mijn tepels worden direct dubbel zo groot. Ze steken dwars door mijn bloesje. Dat zal Meester wel prettig vinden. Ik check nog een keer mijn klokje het is al zeven uur, ik durf niet meer terug. Ik hoop dat Meester mij niet extra lang laat wachten. Soms doet hij dat terwijl hij me in een leren pakje of zo laat wachten. Te kijk voor de hele buurt. Gelukkig is het nu donker, maar allejezus koud als je hier langer staat.

Ik kijk nog eens op mijn klokje; zeven over al. Shit daar komt de buurman de hoek om met de hond.
“Beetje fris buur, zo zonder jas. Je had beter binnen kunnen wachten.”
“Zeg niets, doe niets,” weerklinkt de SMS boodschap in mijn hoofd. Ik haal mijn schouders op en doe er het zwijgen toe. Hij staart uitgebreid naar mijn tepels en ik zie een glimlach om zijn mond.
“Toch zie ik dat je het koud hebt, misschien toch beter even een jasje aan gaan doen.”
Op dat moment besluit de hond zijn snuit onder mijn rokje te steken en me daar uitgebreid te besnuffelen. Steeds hoger gaat zijn natte snuit en ik voel al een eerste druppeltje geil aan de binnenkant van mijn benen naar beneden lopen. De buurman trekt wel aan de riem maar niet erg enthousiast. Hij lacht schamper.

“Je kunt het ‘m niet kwalijk nemen. Blijft een reu. Nou kom Kaspar ook al heeft ze een kort rokje aan kun je, je nog wel gedragen.”
Hij trekt nu wat harder aan de riem en de hond geeft mee, maar niet nadat hij nog een grote natte lik achterlaat op mijn bovenbeen, mijn schaamlipjes nog net meenemend. Ik ril van spanning. Buurman wil nog wat zeggen maar haalt zijn schouders op en besluit dan door te lopen. Als hij me gepasseerd is kijkt hij nog even om, juist op het moment dat de wind mijn rokje iets doet opwaaien. Hij fluit en loopt dan verder. Ik schaam me dood maar ben wel erg opgewonden.

Dan rijdt Hij voor. Hij stapt uit opent de deur voor me en laat me instappen. Als ik wat wil zeggen houdt hij een vinger op zijn lippen ten teken dat ik moet zwijgen. Als ik nog bezig ben in te stappen tilt hij mijn rokje op om zeker te zijn van mijn naaktheid. Geen bh is overduidelijk want mijn tepels branden zowat door de blouse. Zodra ik zit neemt Meester een zwarte zak en trekt die over mijn hoofd. Onderaan zit een veter door de zak geregen die hij dicht trekt. Ik zie niets meer en weet dat ik rustig moet ademen om niet zonder zuurstof te komen zitten.

Meester zwijgt tijdens de rit en ik hoor alleen de geluiden van de auto en in het begin ook nog van ander verkeer. Eindelijk stopt de auto; nog voor ik iets kan zeggen, spreekt de meester.
“Blijf stil zitten; als je durft te bewegen of te praten is het spelletje al gespeeld en heb je verloren.”
Hij knijpt in mijn tiet alsof hij zijn woorden kracht bij moet zetten.
“Oké het is dus een spelletje,” denk ik.
Ik vertrouw mijn Meester compleet, maar hij speelt vaker spelletjes waarin hij de grenzen opzoekt en overschrijdt. Ik huiver en ril in de auto, de deur staat open en de koele wind heeft vrij spel. In de verte hoor ik mannenstemmen die steeds duidelijker worden. Dan pakt plotseling een hand mijn arm in een ijzersterke greep. Ik word uit de auto gesleurd en door meerdere armen opgepakt. Ik moet lopen zonder iets te zien. Een hand houdt me stevig bij de arm en andere handen duwen mij. Ik krijg af en toe een por in mijn rug om me sneller te laten lopen maar voel ook regelmatig handen op mijn billen of bij mijn tieten met alleen maar een vunzig doel. Ik transpireer en ril van de kou. En binnen in mij brandt een vuur van nieuwsgierigheid, verlangen maar ook angst.

We staan stil; er wordt een briefje in mijn hand geduwd en een stem fluistert in mijn oor.
“Lees het briefje; vlucht schatje, vlucht!”
De veter wordt losgetrokken en de zak gaat van mijn hoofd. Ik moet wennen aan het schemerlicht en aan de kou die plotseling op mijn oververhitte hoofd slaat. Wat zei de stem nou? Ik draai mijn hoofd maar er is niemand meer te zien. De angst slaat nu nog meer toe. Zenuwachtig frommel ik het briefje open. Het is een bericht in SMS stijl:

                        Vijf minuten voorsprong; bereik de auto
                        dan krijg je iets lekkers. Haal je het niet dan
                        ben je dit week-end van mij.

                        P.S. Wees snel ik heb wachters staan

Ik kijk nog eens achterom; ik begrijp het niet; wat betekent dit? Dan realiseer ik me dat ik in het bos ben en snap direct wat hij wil. Ik zet het op een rennen; zo hard als ik kan. Heb al 2 minuten verspild met nadenken. Van binnen juich en gil ik van genot. De adrenaline giert door mijn lijf. Ik moet rennen; ik wil niet gepakt worden; of eigenlijk toch wel. Het idee van zijn sterke armen om me heen die me vastpakken en alle lucht uit me persen en die me dwingen tot zijn genot dat ik zo graag wil dienen.

De paden zijn modderig en overal zijn loshangende takken die mijn lijf geselen als zijn cane. Het wordt snel donker zeker nu de paden zich versmallen en ik steeds dieper het bos in ren. Ik hoor stemmen achter me en dingen kraken. De modder maakt het rennen moeilijk en ik voel mijn benen verzuren. Opgejaagd als een wild dier terwijl de kou verder door mijn kleren dringt. Het schreeuwen wordt alsmaar luider; de stemmen komen van alle kanten. Hoe kan dit, hoe hebben ze mij gezien? En met hoevelen zijn ze eigenlijk. Mijn adem is een wolk van warmte in de koude boslucht en het zweet druipt over mijn borsten naar beneden. Mijn blouse is al doorweekt en ook mijn rokje plakt hier en daar al aan mijn benen. Ik ren weer verder en hoor in de verte de stem van mijn meester.
“Vlucht schatje, vlucht want ik zie je .......”

Heb de moed al opgegeven als ik plots de auto zie staan. Zou ik mijn Meester verslaan in zijn spel? Ik ben er echt bijna en zet een laatste sprint in; wil de auto aanraken; mijn vingers centimeters van de deurhendel; en wordt gegrepen door een paar sterke armen die niet van mijn Meester zijn. Meteen gaat die zak weer over mijn hoofd, maar gelukkig wordt de veter nu niet aangetrokken. Ik ben totaal buiten adem. En opnieuw is er de stem die fluistert.
“Je dacht toch niet echt te winnen; of wel soms?”
Ik schop en gil het uit van schrik, maar weet dat alles oké is als ik de stem van de Meester hoor.
“Ik heb gewonnen of niet soms schatje?”
“Ja Meester, echt gewonnen,” hijg ik uit.
“Goed dit week-end is mijn week-end en ben je van mij. Wat zal ik eens doen met dit lekkere lijfje van mij. Kleed haar uit. En jij schatje? Jij staat stil.”
 

Onbekende mannen kleden mij uit en de Meester weet dat ik daar niet van houd en dat ik daar bang van word. Als hij mijn reactie ziet doet hij de zak iets omhoog en aait over mijn wangen. Ik herken direct de hand van mijn Meester en kalmeer. Hij knijpt hard in mijn billen en petst in mijn gezicht als toetje. Ik kalmeer onmiddelijk.
“Ophouden met zeuren; je bent van mij nu; ik heb een heerlijk plekje gevonden waar ik van je zal genieten.”
Als ik helemaal naakt ben word ik de auto ingeduwd op het midden van de achterbank. Aan beide zijden naast me stapt een man in. Ik voel hun sterke hand op mijn naakte bovenbenen. Ik ben als de dood dat ze nog verder aan me zullen graaien dus ik zit doodstil.
“Waar gaan we heen Meester, wat gaat er gebeuren?”
Er valt een ijzige stilte terwijl de auto zich in beweging zet. Als ik mijn vraag herhaal wordt de stilte zacht doorbroken doordat een van de mannen naast me in mijn oor fluistert.
“Dit is toch wat je wou? Hier heb je toch om gevraagd teefje? Je bent ontvoerd door je eigen Meester.”
Als een straf voor mijn vraag wordt de veter weer aangetrokken en moet ik me weer rustig concentreren op mijn ademhaling.

Onder het rijden gaat er van alles door mij heen. Wanneer heb ik dit dan gevraagd? Toch zeker niet in het bijzijn van allerlei vreemde mannen. Het geheel windt me op, dat is buiten kijf; er ontstaat langzaam een natte plek tussen mijn benen. Benen die ik niet kan sluiten omdat de mannen nog steeds hun hand erop hebben liggen en ze uiteen houden. Misschien is die zak over mijn hoofd wel goed; nu kan niemand zien hoe rood mijn hoofd van schaamte is bij het idee dat ik om iets dergelijks gevraagd zou hebben.
Maar geen van mijn vragen wordt beantwoord; het is stil, doodstil in de auto. Ik heb geen idee meer hoe lang we al rijden, langzaam maar zeker wordt ik duidelig door die zak om mijn hoofd. Als de mannen mijn benen weer verder uiteen trekken schiet ik weer overeind. Ik voel de vingers van hun handen omhoog kruipen als spinnen op mijn benen. Het vocht sijpelt nu in een stroompje en ik haal opgelucht adem als ze stoppen, net voordat ze aan het einddoel zijn. Eindelijk stopt de auto en stappen de mannen uit.
Bang blijf ik heel stil zitten. Als een kind dat denkt als ik heel stil zit val ik niet op en zien ze me niet.